1 juni 2022

2 Juni is het World Eating Disorders Action Day.

Op de eerste foto was ik 34 weken zwanger. Ik woog uiteindelijk tegen de 80 kg en was enorm gelukkig en trots op mijn lichaam.
Foto 2 is gemaakt toen ik reeds in behandeling was, waar ik 46 kg woog en walgde van alles aan mijn lichaam, ik voelde me dikker dan tijdens mijn zwangerschap, het moest altijd minder. Op mijn 26e na mijn zwangerschap nam de eetstoornis langzaam maar zeker mijn/ons leven over. Een eetstoornis ontstaat niet van de één op andere dag. Onze dochter was een huilbaby, een situatie waar ik geen controle over had waardoor ik controle zocht en vond in mijn eetstoornis. Ik dacht dat ik te oud, te dik en niet ziek genoeg was om een eetstoornis te kunnen hebben. Mede door het stereotype beeld wat ik had van een eetstoornis, namelijk dat het een jonge meisjes ziekte is, maar ook onwetendheid en schaamte (ik was immers een volwassen vrouw) heeft mij er van weerhouden eerder professionele hulp te zoeken. Als ik hier meer over had geweten, had ik misschien eerder hulp gezocht. Het is een feit dat hoe eerder je een eetstoornis signaleert hoe groter de kans van slagen is op herstel. Dat is misschien wel de belangrijkste reden waarom ik begonnen ben met het geven van gastlessen.