24 mei 2022

Als ik tijdens mijn gastlessen aan leerlingen (jongeren variërend tussen 12 tot 20 jaar) vraag wat een eetstoornis is, krijg ik over het algemeen het antwoord dat het iets is met te weinig eten. Veel verder dan dat komen ze niet. Heb je een zoon of dochter in deze leeftijd, vraag het maar eens.

Na wat research te hebben gedaan verbaas ik me dan ook over het beperkte, beknopte en incomplete lesmateriaal m.b.t. eetstoornissen in de biologie-, maatschappijleer-, en burgerschap methodes. Slechts 1 halve pagina waar vaak alleen een korte omschrijving staat van anorexia en boulimia. Waarom is er binnen het onderwijs zo weinig aandacht voor deze psychische stoornis met het hoogste sterftecijfer van alle psychiatrische aandoeningen? Juist nu er een enorme stijging is van eetstoornissen onder jongeren is het zó belangrijk om in te spelen op de actualiteit. Als iemand niet weet wat het is, kan hij/zij het ook niet herkennen, erkennen of laat staan hulp zoeken.