14 oktober 2022

Gisteravond zat ik lekker op de bank met mijn gezin. Onze dochter had een peer gesneden en was het steeltje vergeten weg te gooien. Ik pakte het en zei: " hmm lekker ik neem dit eetstoornisstukje" waarop we vervolgens niet meer bijkwamen van het lachen. Zo fijn, want ooit was dit namelijk wel de realiteit.

Mijn dochter groeide de eerste twaalf jaar op met mijn eetgestoorde gedrag. Iets wat ik nog steeds verschrikkelijk verdrietig vind, vooral omdat ik tijdens mijn herstel steeds meer inzie welke bizarre gedachten en handelingen erbij kwamen kijken.

Zij is 1 van mijn grootste motivaties geweest om hulp te zoeken en te blijven knokken, omdat ik bang was dat haar hetzelfde zou overkomen, iets met slecht voorbeeld doet volgen.

De puberteit is een kwetsbare fase waarin een eetstoornis op de loer kan liggen. Naast mijn dochter wil ik ook andere jongeren behoeden voor deze ziekte. Vandaag mocht ik weer voor vier klassen gastlessen verzorgen op het Mencia Sandrode en ik hoop nog veel meer jongeren te mogen bereiken in de toekomst.