25 juli

Morgen word ik 42!

Dat vier ik al zo'n 14 jaar op dezelfde vertrouwde plek. Waar ik overigens veel vragen over krijg en waar men vaak wat van vindt. Altijd een interessante discussie die ik dan meestal gooi op mijn eetstoornis, wat deels natuurlijk ook klopt, want ik weet precies waar ik terecht kom, iets met controle. Maar ondanks dat we hier al zoveel jaren komen is ieder jaar anders.

Op eetstoornis gebied alleen al heb ik hier zoveel verschillende fases meegemaakt. Ik ken de supermarkten op mijn duimpje en ik geef me graag op voor een overhoring van de menukaart, van een willekeurig restaurant voor Wedden dat.

Misschien wel het diepste dal, het besef dat ik hulp moest gaan zoeken tot herstel met de daarbij behorende uitdagingen, maar ook weer kunnen genieten.

Met een opgroeiende peuter tot puber. En dit jaar voor het eerst deels zonder haar. Met als reactie van de locals die ons kennen: "estás en el periodo de luna de miel" of te wel jullie zitten in de wittebroodsweken.

Kortom: al 14 jaar op dezelfde plek waar een verleden bij hoort maar waar een mooie toekomst is aangebroken. Wij genieten nog even.
Maar vanaf 1 september start ik weer met mijn gastlessen.