21 december 2021

Het eten gaat (meestal) goed. Mijn gewicht is gezond en stabiel, maar toch is er nog altijd dat stemmetje, in de verte weliswaar. Het gemis om ergens goed in te zijn (want dat was ik namelijk wel in mijn eetstoornis). Mijn gastlessen gaan hartstikke goed maar waarom is het zo moeilijk om daarvan te kunnen genieten en trots op te zijn.

De feestdagen staan voor de deur, in het verleden was ik allang begonnen met vooraf extra compenseren voor de feestdagen maar dat is nu geen optie meer. Dat voelt namelijk ook niet meer oké, maar waarom voelt het ‘normaal’ doen dan ook nog steeds eng en alsof ik iets doe wat niet mag.

Ik weet dat dit een fase is die erbij hoort. Van geleefd worden door je eetstoornis en dus 1 duidelijk doel hebben, naar herstel waarin ik ooit hoop echt verlost te zijn van dat stemmetje. Soms voelt deze tussenfase misschien nog wel het moeilijkst. Nieuwe doelen stellen (niet eetstoornis gerelateerd), nieuwe dingen ontdekken (dus eng), zoekende naar hetgeen waar ik nu echt gelukkig van word en voldoening uit haal. Het laatste wat ik wil is het doen overkomen alsof het altijd alleen maar goed gaat.

Het is en blijft een strijd….