19 oktober 2021

Dit is mijn buik en nee ik ben niet zwanger!

Een opgeblazen buik alsof het lijkt dat ik in het 2e trimester zit van een zwangerschap, het zou een goede 1 april grap zijn 😉.

Tijdens mijn herstel komt dit regelmatig voor. Momenten van hevige buikpijn, slapeloosheid, transpireren, misselijkheid enz. Langer dan een week niet naar het toilet kunnen waardoor je bijna geneigd bent weer naar laxeermiddelen te grijpen.

De focus ligt weer ongewild op het (soort) eten en de eetmomenten, waardoor ik in mezelf keer en dat heeft dan weer impact op mijn gezin. Zoeken naar wat ik dan gegeten kan hebben waar mijn lichaam zo heftig op reageert en dan tot de conclusie komen dat dat niet eens iets heel erg aparts was.

Ik hou me gedurende zo'n week vast aan mijn mantra: "dit is het stemmetje van de eetstoornis, dit zit tussen je oren". Uiteindelijk komt er dan een eind aan zo'n week en besluiten mijn darmen dat het genoeg is geweest, daarover zal ik de details besparen.

Ergens ben ik opgelucht omdat het een bevestiging is dat de gemoedstoestand van mijn buik en darmen dus niet tussen mijn oren zat. Maar wat een hel telkens weer om keihard met je neus op de feiten te worden gedrukt van wat ik mijn lichaam al die jaren heb aangedaan....