14 januari 2025

Deze keer een post waar ik uit mijn 'kwetsbare' comfortzone stap.

5 jaar geleden zat ik midden in mijn intensieve behandeling in Portugal. Na 12 jaar struggelen met anorexia en verschillende ambulante therapieën, koos ik er zelf voor om deze stap te zetten. Het waren 6 bijzondere weken waarin ik veel heb geleerd, wat me geholpen heeft en nog steeds helpt in mijn herstel. Want ja eerlijk is eerlijk, ik dacht echt dat ik grotendeels hersteld zou zijn zodra ik het programma had afgerond. Naïef of domme pech in combinatie met corona misschien, maar laten we maar zeggen dat ik van het positieve uitging.

Inmiddels zijn we dus 5 jaar verder. 5 jaar met ups en downs, maar vooral met groeien (in alle betekenissen van het woord). Want als je me vraagt wat de grootste uitdaging was, dan was het mijn lichaamsbeleving. Je kunt namelijk van alles leren en toepassen maar bij weer gezond worden, horen nou eenmaal lichamelijke veranderingen, aankomen, accepteren en proberen te houden van.

Het is zo'n bijzonder, ingewikkeld, verwarrend en complex proces, de weg van gezond naar ziek en andersom. Man, man wat een beproevingen. Naar jezelf kijken en ongelukkig zijn omdat je je te dik vindt, afvallen en blij zijn met het resultaat, dat dan weer bijstellen want ja dat eetstoornis stemmetje. Totdat je het dieptepunt hebt 'bereikt', de bodem hebt aangetikt en je je realiseert dat het tijd wordt voor verandering. Dus werk aan de winkel.

A hell of a job en ook voor mijn lichaam. Dus bij deze een dikke vette ode aan mijn lichaam.
Van puber naar jong- (studentikoos😉)volwassene, van een gezond 'huisje' waarin onze dochter mocht groeien, naar ongezond eetstoornislijf, van lichamelijk in herstel naar lichamelijke klachten als gevolg van de roofbouw op mijn lichaam de jaren ervoor.
En nu? Nu merk ik dat de vorm van mijn lichaam niet meer op prioriteit 1 staat want dat is namelijk gewoon weer kleur geven aan het leven! 💗